ကာဗြန္ႏွင့္ ဟိုက္ဒ႐ိုဂ်င္ တို႔ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထား ေသာ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕သည္ ေက်ာက္မီးေသြးႏွင့္ ေရနံ တို႔ကဲ့သို႔ ႐ုပ္ၾကြင္းေလာင္စာ တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ သည္။
သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕သည္ ေျမေအာက္တြင္ နည္းလမ္း ႏွစ္မ်ဳိးျဖင့္ ျဖစ္ေပၚ တည္ရိွသည္။ သစ္ေဆြးေျမ၊ ဖို႔ေျမ၊ အနည္ စသည္ တို႔ကို ေျမေအာက္ရိွ မိုက္ခ႐ုပ္ ပိုးေကာင္ ငယ္မ်ားက ေခ်ဖ်က္ ဓာတ္ျပဳရာမွ ထြက္ေပၚေသာ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕မ်ားသည္ အေပၚယံေျမလႊာ မ်ားတြင္ တည္ရိွသည္။ ေျမေအာက္ရိွ ျပင္းထန္ေသာ ဖိအားႏွင့္ အပူ တို႔ေၾကာင့္ အပင္ႏွင့္ သတၱဝါတို႔၏ ႐ုပ္ၾကြင္းေအာ္ဂဲနစ္ ဓာတ္ေပါင္း မ်ားမွ အသြင္ ေျပာင္းလာေသာ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕သိုက္ မ်ား ကို ေျမေအာက္ အနက္ပိုင္း တြင္ ေတြ႕ႏိုင္ ၾကသည္။ အေပၚယံေျမလႊာ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕မ်ားသည္ အနက္ပိုင္းရိွ ဓာတ္ေငြ႕ပမာဏေလာက္ မမ်ား ေပ။
၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္ အကုန္ ေတြ႕ရိွခ်က္အရ ကမၻာ တြင္ ထုတ္ယူႏိုင္ေသာ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕ပမာဏ ၆၇ဝဝ ထရီလ်ံ ကုဗမီတာ ရိွသည္။ ေဒသ အလိုက္ ဆိုလွ်င္ အေရွ႕ အလယ္ပိုင္း တြင္ အမ်ားဆုံးရိွၿပီး ႐ုရွား၊ အေမရိကန္ တို႔တြင္လည္း အမ်ားအျပား ေတြ႕ရသည္။ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕ သုံးစြဲမႈတြင္ အေမရိကန္ အမ်ားဆုံး ျဖစ္သည္။
ေျမလႊာ ထဲတြင္ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕ ရိွ၊ မရိွကို ေျမေပၚမွ တုန္ခါမႈ ဖန္တီးကာ အသံလိႈင္းမ်ား ပို႔လႊတ္၍ ေျမေပၚ ျပန္တက္လာေသာ အသံလိႈင္း မ်ားကို ေလ့လာျခင္းျဖင့္ သိႏိုင္သည္။ ႐ုပ္ၾကြင္း မ်ားမွ ျဖစ္ေပၚ လာျခင္းတြင္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႕ သည္ ေရနံႏွင့္ တူေသာ္ လည္း အပူခ်ိန္ မျပင္းလွ သည့္ အေပၚေျမလႊာ မ်ားတြင္ ေရနံျဖစ္ေပၚ၍ ထို႔ထက္ ပိုနက္ကာ အပူခ်ိန္ ပိုျပင္းသည့္ ေအာက္ ေျမလႊာမ်ားတြင္ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕ျဖစ္ေပၚသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕တြင္း မ်ားသည္ ေရနံတြင္း မ်ားထက္ ပို နက္ၾကသည္။
သမား႐ိုးက် တူးေဖာ္နည္းမ်ား အျပင္ ေနာက္ဆုံးေပၚ ‘ဟိုက္ဒေရာလစ္ ခြဲေခ်နည္း’ ေၾကာင့္ သဘာ ဝဓာတ္ေငြ႕ႏွင့္ ေရနံမ်ား ရရိွမႈ သည္ သိသာစြာ တိုးတက္လ်က္ ရိွသည္။ သာမန္ နည္းျဖင့္ စီးပြားေရး တြက္ေျခကိုက္ေအာင္ ထုတ္၍ မရေသာ သဘာဝဓာတ္ေငြ႕ အမ်ားအျပား တည္ရိွသည့္ ေနရာမ်ားတြင္ တြင္းကို ပုံမွန္ အတိုင္း ေဒါင္ လိုက္မတ္မတ္ တူးခ်ၿပီးေနာက္ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕ တည္ရိွရာ ေယွလေက်ာက္လႊာ သို႔ ေရာက္လွ်င္ ေရျပင္ညီ အတိုင္း ဆက္တူးသည္။ ထို႔ေနာက္ ဓာတ္ေငြ႕ ခိုေအာင္း သည့္ ေနရာမ်ား ၾကားသို႔ ေရ၊ သဲႏွင့္ ဓာတုေဆးရည္ မ်ားကို အရွိန္ျပင္းျပင္း မႈတ္သြင္းကာ ေက်ာက္မ်ားကို ခြဲေခ်ျခင္းျဖင့္ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕ႏွင့္ ေရနံမ်ားကို ထုတ္ယူျခင္း ကို ‘ဟိုက္ဒေရာလစ္ ခြဲေခ်နည္း’ ဟု ေခၚသည္။ အေမရိကန္ရိွ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕တြင္း မ်ား၏ ၉ဝ ရာခိုင္ႏႈန္း တြင္ ယင္းနည္းပညာကို သုံးေနသည္။
တြင္းထဲမွ ထြက္လာေသာ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕ မ်ားတြင္ ဟိုက္ဒ႐ို ကာဗြန္အရည္မ်ားႏွင့္ အျခား ဓာတ္ေငြ႕မ်ား ပါေနသျဖင့္ ယင္းကို သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕အစိုဟု ေခၚသည္။ ဓာတ္ေငြ႕ အစိုထဲ တြင္ မီသိန္းက အဓိက ပါဝင္ၿပီး အီသိန္း၊ ပ႐ိုပိန္း၊ ဘူတိန္းႏွင့္ ပင္တိန္း တို႔အျပင္ ေရႏွင့္ သဲလုံးမ်ား လည္း ပါဝင္သည္။ ယင္း ဓာတ္ေငြ႕ အေရာရိွ ေရ၊ သဲႏွင့္၊ ဟိုက္ဒ႐ိုဂ်င္ဆာလ္ဖိုက္ စသည့္ အျခား မလိုအပ္ေသာ ဓာတ္မ်ားကို ဖယ္ရွားေသာ အခါ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕ အေျခာက္ကို ရၿပီး ေစ်းကြက္ သို႔ တင္ပို႔သည္။ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕အေျခာက္တြင္ မီသိန္း ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္ နီးပါး ပါဝင္သည္။ ဖယ္ရွား လိုက္ေသာ ပ႐ိုပိန္း၊ ဘူတိန္း စသည္တို႔ ကို သီးသန္႔ ေစ်းကြက္တြင္ ေရာင္းခ်သည္။
သန္႔စင္ၿပီးေသာ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕ကို အသုံးလိုေနရာ မ်ားသို႔ ပိုက္လိုင္းမ်ားျဖင့္ ပို႔ေပး သည္။ ဓာတ္ေငြ႕ပိုက္လိုင္း မရိွေသာ ေနရာမ်ား သို႔မူ ယင္းကို အႏုတ္ ၂၆ဝ ဒီဂရီဖာရင္ ဟိုက္ အထိ အေအးေပးၿပီး သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕အရည္ အျဖစ္ ေျပာင္းကာ ဘူးမ်ားတြင္ ထည့္၍ ပို႔ေဆာင္ ၾကသည္။ ဓာတ္ေငြ႕ အရည္သည္ မူလ ဓာတ္ေငြ႕ ထက္ ထုထည္ အပုံ ၆ဝဝ ပုံလွ်င္ ၁ ပုံသာ က်န္ေတာ့ သျဖင့္ သယ္ယူရာတြင္ မ်ားစြာ အဆင္ ေျပသည္။
ပကတိသန္႔စင္ေသာ အေျခအေနတြင္ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕သည္ အေရာင္အဆင္း အနံ႔ မရိွေသာ္လည္း ဓာတ္ေငြ႕အိုး မ်ားမွ ထြက္လာ ေသာ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕ သည္ ၾကက္ဥပုပ္ အနံ႔ ထြက္ေနျခင္းမွာ ဓာတ္ေငြ႕ ယိုစိမ့္လွ်င္ အလြယ္ တကူသိႏိုင္ေအာင္ ထည့္ေပး လိုက္ေသာ မာကက္ (ပ)တန္ေခၚ ဓာတ္ေငြ႕ေၾကာင့္ ျဖစ္ သည္။
တ႐ုတ္တို႔က သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕ျဖင့္ ေရကို အပူေပးရန္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ၂၅ဝဝ ခန္႔ ကတည္းက စတင္ အသုံးခ်ခဲ့ၿပီး လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၃ဝဝ ခန္႔က အေနာက္ တိုင္းႏိုင္ငံ မ်ား၌ လမ္းမီးတိုင္မ်ား ထြန္းညိႇရန္ သုံးခဲ့သည္။ ယခုအခါ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕ကို အေအးပိုင္း အရပ္ မ်ား၌ အေဆာက္အအုံ မ်ားကို အပူေပးရန္၊ ဟင္းခ်က္ရန္၊ လွ်ပ္စစ္ ထုတ္ တာဘိုင္မ်ားႏွင့္ ကား အပါအဝင္ အျခား စက္ကိရိယာမ်ားကို လည္ပတ္ေစရန္ စသျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိး အသုံးခ်ေန ၾကသည္။
သဘာဝဓာတ္ေငြ႕ကို ေလာင္ၿမိဳက္လွ်င္ ေအာက္ဆီဂ်င္ႏွင့္ ေပါင္းၿပီး ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ ဆိုက္၊ ေရႏွင့္ စြမ္းအင္မ်ား ထြက္ေပၚသည္။ အတိအက် ဆိုရလွ်င္ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕ သို႔မဟုတ္ မီသိန္းေမာ္လီက်ဴး တစ္လုံးသည္ ေအာက္ဆီဂ်င္ အတမ္ႏွစ္လုံးႏွင့္ ေပါင္းစပ္ ဓာတ္ျပဳေသာအခါ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုက္ ေမာ္လီက်ဴး တစ္လုံး ၊ ေရေမာ္လီက်ဴး ႏွစ္လုံးႏွင့္ စြမ္းအင္ ၈၉၁ ကီလိုဂ်ဴးလ္ ထြက္ေပၚသည္။ မီသိန္းေလာင္ကြၽမ္း ေသာအခါ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုက္ သာ ထြက္ၿပီး အျခား႐ုပ္ ၾကြင္းေလာင္ စာမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုက္ အျပင္ အျခား မလိုလား အပ္ေသာ ဓာတ္မ်ား ပါထြက္သည္။ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရး ယာဥ္ မ်ားတြင္ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕ ကို သုံးလွ်င္ ဓာတ္ဆီ၊ ဒီဇယ္ဆီ တို႔ကို သုံးသည္ထက္ ကာဗြန္မိုေနာက္ဆိုက္ ၉ဝ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ကာဗြန္ ဒိုင္ေအာက္ဆိုက္ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ႏိုက္ထ႐ိုဂ်င္ ေအာက္ဆိုက္ ၃၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ေလ်ာ့နည္း၍ ထြက္ရိွသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕သည္ ႐ုပ္ၾကြင္းေလာင္စာ မ်ားထဲတြင္ ‘အသန္႔ရွင္းဆုံး’ ျဖစ္သည္။ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕ သည္ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး အတြက္ မ်ားစြာ သင့္ေတာ္ေသာ ေလာင္စာ အျဖစ္ ထင္ရွားခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္း ေခတ္စားလာေသာ ဟိုက္ဒေရာလစ္ ခြဲေခ်နည္းျဖင့္ ေယွလေက်ာက္မွ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕ ထုတ္ယူျခင္းသည္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိခိုက္မႈ အမ်ား အျပားရိွသည္။ ယင္းနည္းပညာျဖင့္ ဓာတ္ေငြ႕ ထုတ္ယူလွ်င္ ေရ အေျမာက္အျမား သုံးရသျဖင့္ ေရသယံဇာတ နည္းပါးေသာ ေနရာမ်ားတြင္ ေသာက္သုံးေရ ရွားပါးမႈ ကို ပိုမိုဆိုးရြားေစႏိုင္သည္။ ေက်ာက္မ်ား ကို ခြဲေခ်ရာတြင္ နည္းစနစ္ မွားယြင္းပါက သုံးေသာ ဓာတုပစၥည္း မ်ားသည္ တြင္းထဲမွ ျပန္အံထြက္ လာျခင္း၊ ပတ္ဝန္းက်င္ ေျမထုႏွင့္ ေရထုကို အဆိပ္ သင့္ေစႏိုင္သည္။ တူးေဖာ္ၿပီး တြင္းထဲမွ စြန္႔ပစ္ေရမ်ားကို ျမစ္ေခ်ာင္း မ်ားထဲ ျပန္မထည့္မီ သို႔မဟုတ္ အျခားေနရာ မ်ား တြင္ ျပန္မသုံးမီ သန္႔စင္ရသည့္ စရိတ္စက ႀကီးမား ျခင္း၊ သန္႔စင္ရ ခက္ခဲျခင္း စသည့္ ျပႆနာမ်ား လည္း ရိွသည္။ အခ်ဳိ႕ေနရာ မ်ားတြင္ စြန္႔ပစ္ေရ ကို တြင္းေဟာင္း မ်ားထဲသို႔ ျပန္မႈတ္သြင္းၾကရာ ေျမလႊာ မတည္ၿငိမ္ေသာ ေနရာမ်ား၌ ငလ်င္ငယ္ မ်ား လႈပ္ခတ္ႏိုင္သည့္ အႏၲရာယ္ရိွသည္။
ေက်ာ္ဦး