ပိယာနံ အဒႆနံ ဒုကၡံ၊ အပၸိယာနၪၥ ဒႆနံ။ ဂႏၳာ ေတသံ န ဝိဇၨႏၲိ၊ ေယသံ နတၳိ ပိယာပၸိယံ။
ခ်စ္ေသာသူ တို႔ကိုလည္း မျမင္ရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ မုန္းေသာသူ တို႔ကို ျမင္ရျခင္း သည္လည္း ဆင္းရဲ၏။ ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္း မရွိေသာ သူတို႔အား အေႏွာင္ အဖြဲ႕ ‘ဂႏၳ’ တို႔ မရွိၾကကုန္။
ဗုုဒၶ
(၁)
နံနက္ခင္း တံခါးခ်ပ္မ်ားကို တြန္းဖြင့္ လိုုက္သည္ႏွင့္ ႏွင္းဆီ ပန္းခင္းႀကီး တစ္ခုလံုး တင္ေဆာင္ လာေသာ ေခ်ာကလက္ ေလွႀကီး တစ္စီးျဖတ္ေမာင္း သြားသည္ ကို ျမင္ လိုက္ ရသည္..။ ဂ်က္ခ္စ္ဖီလ္မ္စ္ ၏ သီခ်င္း အပိုင္းအစမ်ားက သူ ေက်ာင္း သခၤမ္းေလးေရွ႕တြင္ ပဲ့က်န္မြေၾကေနၾက ၏။
“If you find yourself alone on Valentine’s Day, No box of chocolates to open, no roses in your vase or vase. If you find yourself alone on Valentine’s Day, Just remember, Cupid’ sarrow is on its way.”
ဗယ္လင္တိုုင္းေန႕မွာ မင္း တစ္ကိုုယ္တည္း အထီးက်န္ေနမယ္ ဆိုုရင္… ေခ်ာကလက္ ပံုးလည္း ဖြင့္စရာမရွိ ျဖစ္ေနမယ္ ဆိုရင္…. ပန္းအိုုးထဲ မွာ ႏွင္းဆီပန္းေတြ လည္း ရွိမေနဘူးဆို ရင္… သတိရ လိုုက္ပါကြယ္..။ က်ဴးပစ္ရဲ႕ျမား ဟာ လမ္းခုလတ္မွာ ေရာက္ေနပါ ၿပီကြယ္…။
ခ်စ္သူမ်ားေန႕ဆိုပါလား..။ တဏွာ ေပမျမစ္ ဖ်ားမွ စီးလာႏိုုင္သည့္ ႐ိုုမႏၲိကနာရီမ်ားက ရဟန္း တစ္ပါး၏ ဒိုုင္ယာရီတြင္ ခုိကပ္ခြင့္မရွိ သည့္တိုင္ ပိဋကတ္ စာေပထဲက အသည္းကြဲ ရဟန္းငယ္ တစ္ပါးကိုေတာ့ အမွတ္ရ ေနတတ္သည္။ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ျပသို႕ ဘုရားဖူး ထြက္လာေသာ ေက်းလက္ ရဟန္းငယ္ေလး တစ္ပါး…။ ေျပာသံ ၾကား ႐ံုျဖင့္ နားဝင္ခ်ဳိ ရင္ဖိုခဲ့ရေသာ ဗုဒၶသာဝိကာ ျပည့္ တန္ဆာမေလး သီရိမာ ၏ စံအိမ္သို႕ ဆြမ္းစားၾကြ ခြင့္ရဖို႕ သံဃာ့ေမာ္ကြန္းထိန္း ရဟန္းထံ ခ်ဥ္းကပ္ ရသည္..။ တကယ္ေတာ့ ရဟန္းငယ္ေလး ၏ အိပ္မက္ ေရစီးေရလာ ေကာင္းခ်ိန္တြင္ သီရိမာ ဒကာမေလးက ဘဝေဝဒနာ အႏြမ္းတို႔ျဖင့္ အလွပန္း ညိႇဳးခ်ိန္ေရာက္ေန ခဲ့ပါၿပီ. .။ ေရာဂါလည္း ကြၽမ္းေနခဲ့ ေနခဲ့ပါေလၿပီ..။
မည္သိုု႕ဆိုုေစ ရဟန္း ငယ္ေလး အတြက္ေတာ့ သီရိမာ၏ ကိုင္းၫြတ္ မွိန္ပ်ေသာ အလွ သြားသည္ပင္ ထက္ရွလြန္း ေနပါေသးသည္။ ျမင္ရေသာ အခိုက္ ေဝဒနာ ကၡႏၶာ ဝန္ ထုပ္ျဖင့္ စိတ္ႏွလံုး ကြဲရွ သြားသည္။ စြဲလမ္းမႈ ေသြးသံရဲရဲထဲ ဘဝ တစ္ခုလံုး ဟက္တက္…။ လြတ္က် သြားေခ်ၿပီ..။ ကိေလသာ ဖြဲမီးစ က တေျမ့ေျမ့ ေလာင္ကြၽမ္းေန သည္..။ သီရိမာ …သီရိမာေရ …။ ေဝဠဳ ဝန္ေက်ာင္း အစြန္က သစ္ခက္မိုး တဲေလးထဲ ဆြမ္း သပိတ္ႏွင့္ ပရိကၡရာ ဖ႐ိုဖရဲ…။
မည္သို႕ဆိုေစ ရဟန္း ငယ္ေလး၏ သံေဝဂဇာတ္ သိမ္းက အၿငိမ္းဓာတ္ ရသြားသည္။ အ႐ူးအမူး တမ္းတေနဆဲ မွာပင္ သီရိမာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့၏။ အလွ နတ္ဖုရား၏ ခႏၶာ အေၾကြကို ရဟန္းငယ္ ေလးအမွန္ အတုုိင္း ျမင္သြားခဲ့ပါသည္။ ဗုဒၶ အရွင္ ၏ ဓမၼကထာက သီရိမာ ႐ုပ္ကလာပ္ကို လႊမ္းကာ ပဲ့တင္ထပ္ေန၏..။
အဆန္းတၾကယ္ ျပဳလုုပ္အပ္ေသာ အ႐ုပ္ႏွင့္ တူေသာ .. အ႐ိုးစုတို႔ျဖင့္ ေထာက္ထား အပ္ေသာ နာက်င္ တတ္ေသာ လူအမ်ားတို႔ ႀကံစည္ အပ္ေသာ အနာ ရွိေသာ ဤ ကိုယ္ကို ႐ႈေလာ့…။ ဤကိုုယ္ သည္ အၿမဲ မရွိေခ်တကား…။
အခ်စ္ပူပူႀကီးကို ေထြးထုုတ္ ပစ္လိုုက္သည္..။ ငါမရွိ…သူမရွိ…။ စြဲလမ္း အပ္ေသာ ခႏၶာမရွိ ေတာ့ၿပီ..။ ယိုယြင္းျပာက် သြားေလေသာ အလွ …။ ရာဇၿဂိဳဟ္ ၿမိဳ႕ျပထဲ တိတ္ဆိတ္စြာ ၾကြလွမ္း လာေသာ အညတရ ရဟန္း၏ မ်က္ႏွာရိပ္တြင္ ဓမၼအလင္းမ်ား ျပန္လက္လာသည္။
ရဟန္း ဆိုတာ တဏွာေပမၫြန္ ထဲက ထြက္ ေျမာက္ႏိုင္ရမည္ မဟုတ္လား…။ အႏိႈင္းအဆ မဲ့၊ အကန္႔အသတ္ နယ္နိမိတ္ မွန္သမွ်ကို ေက်ာ္ လြန္ႏိုင္ရမည္ မဟုတ္ လား…။ သည္လိုဆို … အေရျပား တစ္ေထာက္ အလွမ်ား အလြန္က သစၥာ ျမင္ကြင္းက်ယ္ တစ္ဆံုးဆီ စိတ္ေမႊးေမႊး မ်ားကို ျဖန္းပက္လိုက္ေတာ့မည္။
သိုု႔ဆိုေသာ္ ရဟန္းတစ္ပါး အတြက္ ျဗဟၼစိုုရ္ ေမတၱာ အရည္ရႊမ္းေသာ ခ်စ္သူ မ်ားေန႕သည္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၄ ရက္မွ် မဟုုတ္ၿပီ…။ ၂၄ နာရီ ခ်စ္သူ မ်ား….၁၂ ရာသီ ခ်စ္သူမ်ား…။
ပြားမ်ား ခ်ဲ႕ထြင္ႏိုင္သေလာက္ က်ယ္ျပန္႕ေစႏိုင္ေသာ ေမတၱာ ႏိုင္ငံေတာ္..ေမတၱာကမၻာ…ေမတၱာ စၾကဝဠာ… ျဗဟၼစိုုရ္ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာ ျဖင့္ ကမၻာေျမ စိမ္းလန္းပါေစ..။ ကမၻာ ေရစီးဆင္း ပါေစ.. ကမၻာေလ လတ္ဆတ္ပါေစ …။ မ်က္ႏွာသစ္ရင္း သူေမတၱာ ပို႔လိုက္သည္။
ဤသို႕ျဖင့္ ရဟန္းတစ္ပါး၏ ေက်ာင္းသခၤမ္း ပရိဝုုဏ္သည္ ျဗဟၼစိုုရ္ေန႔ မ်ားစြာျဖင့္စိမ္းလန္းခဲ့ပါသည္။
(၂)
အ႐ုုဏ္ နံနက္စာ ၿပီးသည္ႏွင့္ အြန္လိုုင္း စာမ်က္ႏွာအခ်ိဳ႕ကို ကလစ္မိသည္..။ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာျဖင့္ ကမၻာေျမကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေရြ႕လ်ားေစ သူမ်ားႏွင့္ အမုန္းေဒါ သ ႏွင့္အာဃာတ လက္ ၾကမ္းႀကီး မ်ားျဖင့္ ကမၻာ့နံရံမ်ားကို ထုခြဲ တြန္းၿဖိဳေန သူမ်ားၾကား သူ စိတ္ေခြၽးထြက္ေနသည္…။
ထို႕ေနာက္ အမွတ္မထင္ အိပ္ရာေဘးရွိ ဒိုုင္ယာရီ အေဟာင္းေလး ကိုု ဖြင့္ဖတ္မိသည္..။ ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္က ဒီေန႔မွာ ဘာေတြမ်ား ေရးျခစ္မိပါလိမ့္။
အတၱ ဆိုုသည္မွာ ဘာေတြထည့္ထားမွန္း မသိဘဲ လြယ္ပိုုးထားရသည့္ ေက်ာပိုုးအိတ္ တစ္လံုးပဲျဖစ္လိမ့္မည္..။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း ဖြင့္ၾကည့္ရန္ စိတ္မဝင္ စားခဲ့ၾက။ သုိ႔ေသာ္ တပ္မက္စြာ …။ အရိယာ ပုဂၢိဳလ္မြန္မ်ား ကေတာ့ ျပတ္သားစြာဖြင့္ ၾကည့္ခဲ့ၾကသည္။ အနတၱ အမိႈက္ မ်ားကိုုသာ ေတြ႕ သြားခဲ့ၾကေလသည္ တဲ့..။ ကိုယ္တိုင္ ကေရာ ….။ အတၱထဲမွာ အတၱေတြ ကိုပဲ ထိုးထိုးေထာင္ ေထာင္…။ ငါရွိေနေၾကာင္း ကမၻာေျမႀကီး အသိ အမွတ္ျပဳေပးပါ…။ သည္လို ဥမၼတၱ ေကာႏွင့္ ႏွစ္သံုးဆယ္…။ သည္ေန႔ဟာ ကမၻာ့ ခ်စ္သူမ်ား ေန႔ဆိုပဲ…။ သည္ေန႔မွ မဟုတ္၊ ေန႕တိုင္း ငါ့ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ပဲ ျဖစ္ရမယ္တဲ့..။ ကမၻာ ေျမဟာ ငါ့ခ်စ္သူေတြရဲ႕ ေနရာ …စိုက္ပ်ိဳးၾကစိုု႕…။
(၃)
သူ႕အခန္းေရွ႕ကို အမွတ္မထင္ ေငးၾကည့္မိေတာ့ မနက္ခင္းဆီက ျဖတ္ေမာင္း သြားေသာ ႏွင္းဆီတင္ ေခ်ာကလက္ ေလွႀကီး သူ႕ဆီ တည့္တည့္မတ္မတ္ ထိုုးဆိုုက္ လာခိုက္ ေရးမိေသာ ကဗ်ာ တစ္ပိုဒ္ကို ရြတ္မိလ်က္သား ျဖစ္ေနသည္ ..။ ဖြင့္ထား မိေသာ တံခါးခ်ပ္ မ်ားကိုထ မပိတ္ ရက္ေတာ့..။
အလင္းဖြင့္ တံခါး —ဘဝစီးပိုုးမႈ ရွိဖိုု႕ ဘယ္ခ်ိန္ ခြင္ထဲ ထည့္ခ်ိန္ၾကည့္မလဲ… အမွားေတြသာ တစ္ေလွၾကီး ေမာင္းသြင္း လာခဲ့ၾက…။
ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ မရွိတဲ့ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ ၾကား ခြင့္လႊတ္ ထိုုက္ရင္ ခြင့္လႊတ္ လိုက္ၾကပါ ကြယ္တိုု႕ ရယ္…။
သံသရာဆိုုတာ ဒီတစ္ခါတည္းမွ မဟုတ္တာ ပဲ…။
ဂါထာေတြ သရဇၥ်ာယ္ရင္း ခ်စ္ျခင္းတရားကိုုလည္း ပြားမ်ားသင့္ပါသတဲ့..။
ညေတြ အိပ္မက္ဆိုုးထဲက ထြက္ေျပးလာခ်ိန္ ငါတုုိ႕ သစၥာဖူးထြက္ၾကရေအာင္ေလ….။
ဓမၼဂဂၤါ