ေက်းငွက္ ေတးသီသံေတြကို နာေပ်ာ္မႈ မရွိ ေတာ့တာ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၿပီတဲ့လဲ။
ဗာရာဏသီေရာက္ ရဟန္းတစ္ပါးရဲ႕ ေသြ႕ေျခာက္လွတဲ့ ေန႕ရက္ေတြ အတြက္ ေနာင္တ ရဖို႕ လိုေလမလား။ သူသည္ အခန္းက်ဥ္းေလး ထဲတြင္ ထိုင္ကာ ကြန္ပ်ဴတာ ကီးဘုတ္ကို တခ်က္ခ်က္ ႐ိုက္ရင္း ဝါက် တခ်ိဳ႕ စေရးျဖစ္သည္။
မၾကာမီ ေရႊျပည္ႀကီး၏ အၿပံဳး ေတာအုပ္တြင္ သူ႕စိတ္ႏွလံုးကို ျပန္လည္ ေရာေႏွာ စိုက္ပ်ိဳးခြင့္ရ ေတာ့မည္။ အၿပံဳးငတ္သူ အတြက္ အမဲ့တဒဂၤသည္ ၾကာရွည္၏။ မဇၥိ်မတြင္ ေျခာက္ႏွစ္တာ အၿပံဳးမဲ့ ေန႔ရက္မ်ားကို သူ ျဖတ္သန္းခဲ့ရၿပီးၿပီပဲ။
ပိဋကတ္ စာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚ ျဖတ္သန္းရစဥ္ က ခံစားျမင္သိခဲ့ ရေသာ ဘီစီေျခာက္ရာစု မဇၥ်ိမ၏ ခမ္းနားေသာ အသြင္အျပင္ႏွင့္ သိမ္ေမြ႕ေသာ စိတ္ႏွလံုး ပိုင္ရွင္တို႕၏ သိတ၊ ဟသိတ အျပံဳးမ်ားက ကာလကတၱား ၿမိဳ႕ေတာ္ ဆူဘတ္ခ်ႏၵရာဘို႕စ္ ေလဆိပ္မွ ထြက္သည္ႏွင့္ ေပ်ာက္ရွ သြားၿပီးျဖစ္ ေၾကာင္း ေသခ်ာခဲ့သည္။
မူလ ပကတိေရႊျပည္ႀကီးသား ျမန္မာ တစ္ေယာက္၏ စိတ္ အေျခခံႏွင့္ တိုက္ဆိုင္မႈမရွိ၊ ကြဲျပားျခားနား လွေသာ ေခတ္သစ္ မဇၥ်ိမ၏ ေဖာ္ေရြမႈကင္း၊ ႐ိုင္းပင္းမႈ မရွိသည့္ ယဥ္ေက်းမႈ အခင္းအက်င္း ကို သူ ဘဝင္မက်ခဲ့။
ခုေတာ့ မဇၥ်ိမ၏ မေပ်ာ္ေျခာက္ႏွစ္၊ ေပ်ာ္ေျခာက္ႏွစ္ ကာလ ကုန္ဆံုးသြားခဲ့ၿပီ။
Yeah …Freedom from the Smile-less days!
သို႔ေပမင့္ ေရႊျပည္ႀကီး၏ ပစၥကၡ အေရးအရာ အသိုက္အၿမံဳ အေျပာင္းအလဲမ်ားက အဲဒီအၿပံဳး ေတြကို ခုတ္ထြင္ ထားခဲ့ရင္ေရာ…။ ေရႊျပည္ႀကီး ၏ အေသြးအသား မွန္သမွ် ကို တူးဆြေနၾက သည္။
အၿပံဳးငုတ္တိုမ်ားျဖင့္ ျဗဟၼစိုရ္ စိမ္းလန္းမႈ ၿပံဳးတီးေနေသာ တရံေရာဆီက အၿပံဳး ေတာအုပ္ႀကီး …။
သူ နည္းနည္းေတာ့ ပူစပ္စပ္ျဖစ္သြားသည္။ ေဝဒနာကၡႏၶာ မ်ားလည္း မလံုမၿခံဳျဖစ္သြားရ၏။
ေရႊျပည္ႀကီးက ေျပာင္းလဲ ေနသည္ႏွင့္ ေျပာင္းလဲေနၿပီ ၾကားထဲ ခပ္မူးမူးေလွ်ာက္ေန ရဟန္ တူသည္။
သတင္း စာမ်က္ႏွာမ်ားကို ဖတ္ၾကည့္မိေလ တိုင္း မနာလို ဝန္တိုမႈ၊ ပဋိပကၡ၊ ဝိေရာဓိႏွင့္ ရန္လို ခ်င္ေသာ စကားလံုး တို႕ျဖင့္ ေရႊျပည္ေတာ္ ကို ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။
ေရႊျပည္ေတာ္ရယ္ ေမွ်ာ္ေလတိုင္း ေဝး… …..
ဓူဝံၾကယ္စင္ ျမင္ေနလည္း ေဝး…။
ျဗဟၼစိုရ္ တန္ဖိုး မ်ားနဲ႕ ဘာျဖစ္လို႔မ်ား အုတ္ ျမစ္ မခ်ႏိုင္ၾကေသးပါလိမ့္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခြင့္မလႊတ္တတ္ေတာ့ သူတစ္ပါး ကိုလည္း ခြင့္ မလႊတ္ တတ္ေတာ့ေလ ၿပီ လား။
အိပ္ရာက ႏိုးထေလတိုင္း အက်ိတ္အခဲ တစ္ခုက ရင္ဘတ္တိုင္းကို ေဆာင့္တိုးေနၾကဆဲပဲ ထင္သည္။ အာဃာတ တရားဆိုတာ အေႏွာင္အဖြဲ႕ တစ္မ်ိဳးပါပဲေလ။
ဗုဒၶအရွင္ရဲ႕ အေကၠာေဓန ဇိေန ေကာဓံ ရန္လိုမႈကို ေမတၱာနဲ႕ အႏိုင္ယူ ေဒသနာဆိုတာ ဓမၼကထိက ႏႈတ္ဖ်ားက ထြက္က်လာတဲ့ အခါသာ သာဓုေခၚေကာင္း ႐ံုပဲ ျဖစ္မယ္ ထင္ရဲ႕။
တကယ္ေတာ့ မိတ္ေဆြ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး ေျပာဖူးသလို ငါတို႔ အမ်ိဳးေတြက စကၠဴေပၚက ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ (Buddhists on the paper) တဲ့။
လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္က ေျမာက္ ဝင္႐ိုးစြန္းက စကင္ဒီေနဗီယန္း ႏိုင္ငံမ်ားကို ႏွံ႕လုနီးပါး ေရာက္ သြားခဲ့သည္။
ဗုဒၶတရားေတာ္ႏွင့္ ညီၫြတ္သည့္ ေနထိုင္မႈ အႏုပညာ (The Buddhist Art of Living) ထြန္းကား သီးပြင့္ေနတာ ျငိမ္းခ်မ္း ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ကိုယ္တိုင္ျမင္ခဲ့ရသည္။
ဗုဒၶဘာသာ ဆိုေသာ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီး မ်ား မေတြ႕ခဲ့ရ။ ထိုႏိုင္ငံ၊ ထိုလူမ်ိဳးတို႕က ဗုဒၶ အရွင္၏ မဂၤလာ တရားေတာ္မ်ားကို လက္ေတြ႕ က်င့္သံုး ေဆာက္တည္ေနၾကသည္။
မဂၤလာ တရားေတာ္ မ်ားသည္ ထိုႏိုင္ငံမ်ား တြင္ လမ္းျပေျမပံု (Road Map) အစစ္ ျဖစ္ေနသည္။ ေအးခ်မ္းလွေသာ စကင္ဒီေနဗီယန္ အၿပံဳး မ်ားကို သူ မေမ့..။ After you က်င့္ဝတ္ကို သူ ျမတ္ႏိုးခဲ့ရသည္။
ဒီကမၻာေပၚမွာ လူသား တစ္ဦး နဲ႔ တစ္ဦး ႏူးညံ့ျခင္း ၿပိဳင္ပြဲ မရွိတာ ကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ရယ္သြမ္းေသြးလို လွပါတယ္ဟု ေရးဖြဲ႕ခဲ့ေသာ ကဗ်ာဆရာႀကီး ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ သည္ ေရႊျပည္ႀကီး တစ္ခုတည္း ၏ အခင္းအက်င္း ကိုသာ စိတ္ေမာစြာ ျမင္သြားတာ ပဲျဖစ္ေပမည္။။
(ေမာ္ဒန္ကဗ်ာ ကဝိႀကီးခမ်ာ က်ားတံဆိပ္ တစ္လံုးနဲ႕ ေျမာက္ဝင္႐ိုးစြန္း မွာ မုဒိတာ စကားလံုး ေတြ ေရးဖြဲ႕မသြားရရွာ..)
ေနာ္ေဝ ႏိုင္ငံသား တို႔၏ စိတ္႐ႈခင္းကို ၾကည့္ ပါေလဦး။ ႏိုင္ငံ အၫြန္႔ အေညႇာက္ လူငယ္မ်ိဳးဆက္ ေလးမ်ားကို အစုအၿပံဳ လိုက္သတ္ျဖတ္ခဲ့သည့္ လူသတ္သမား ကိုပင္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ ၾကေလသည္ တဲ့။
ဥပေဒ ကသာ အျပစ္ကို သုတ္သင္ေပးလိမ့္ မည္..ဟူေသာ အေတြးအေခၚျဖင့္ တိမ္းပါးသြား ၾကရွာသည့္ လူငယ္ မ်ဳိးဆက္ေလး မ်ား၏ က်န္ရစ္သူ မိသားစု မ်ားကို ဘယ္ လိုႏွစ္သိမ့္ ၾကမလဲ ဆိုသည္ကိုသာ ဦးတည္ခဲ့ၾကသည္။
က်န္ရစ္သူတို႕၏ မ်က္ရည္မ်ား ကိုသာ ေသာကစင္ေအာင္ သုတ္ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾက သည္။
ေနာက္ထပ္ ေသနတ္သံမ်ား မၾကားရေလ ေအာင္ လူသတ္ သမား၏ ေနာက္ေၾကာင္း ဘဝကို ေျခရာခံၾကသည္။။ ဘယ္လို စိတ္ဒဏ္ရာေတြနဲ႕မ်ား ႀကီးျပင္း ခဲ့ပါသလဲ။ ဒီလို စိတ္အနာမ်ဳိး လူဘယ္ ႏွစ္ဦးဆီ ကူးစက္ေနခဲ့ၿပီလဲ။ ႀကိဳတင္ ကာကြယ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကသည္။
ေရႊျပည္ႀကီး မွာလည္း စိတ္ အနာေတြက မ်ားလွပါပေကာ။ စိတ္ အနာေတြေပၚ ဖိဖိမနင္း ၾကဖို႔။ နာေနသူေတြ ကိုယ္တိုင္လည္း ေမတၱာေဆး ဝါးေသာက္သံုး ကုသၾကဖို႔။ မလြယ္မွန္း သိေပမယ့္ တျခား နည္းလမ္းေတြက မိးခိုးေတြ အူလြန္းတယ္။ ထမင္းအိုးေလးေတြ ေမွာက္လြန္းတယ္။ စာသင္ ခန္းေလးေတြ ေမွာင္လြန္းတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.. ေရႊျပည္ႀကီး၏ ေပ်ာက္ဆံုး ေလာင္ကြၽမ္းေနေသာ အၿပံဳး ေတာအုပ္မ်ားကို ျပန္လည္ စိုက္ပ်ဳိးၾကရပါဦးမည္။
သူကိုယ္တုိင္ မွာေရာ… အၿပံဳးအခက္ အလက္ေတြ ေဝဆာေန ပါေသးရဲ႕လား။
သစ္ပင္တစ္ပင္၏ ရယ္သံကို ၾကားမိသလို လို…
ဓမၼဂဂၤါ