အိုး…ေတာင္ၿပံဳးေခၚ ပြဲေတာ္ႀကီး နီးလာၿပီ။ အဲေလေယာင္ လို႔ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီး နီးလာ ၿပီ။ ျဗန္းျဗန္း ကြဲေအာင္ ေရြးၾက ေကာက္ၾက ေတာ့မည္။ အားေတြ ၿပိဳင္ၾကၿပီ၊ အမဲေတြ ဖမ္းၾက ၿပီ။ (မွားလို႔…မဲေတြဆြယ္ၾကၿပီ) ပြဲစားကိုယ္စီ ၏ ေလာ္ဘီပြဲေတြ ၿခိမ့္ၿခိမ့္ သဲေနၿပီ။ ျပည္သူကို အေဖအေမ ထက္ ပိုခ်စ္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။ ျပည္သူ သာအမိ ျပည္သူ သာအဖ တြင္တြင္ေအာ္ၾကၿပီ။ (အခ်ိန္တန္ေတာ့ တကယ္အဖိခံရတာပဲ မဟုတ္လား) ဒီတစ္ပြဲမွ မႏႊဲခ်င္လွ်င္ အရြဲနင့္ျပင္ ရွိေသးလိမ့္လားဆိုတာမ်ဳိး အမ်ားႀကီး အားႀကီး ေျပာၾကၿပီ။
အီလက္ရွင္ ေခၚ ေရြးေကာက္ပြဲ ဆိုသဟာ က ဒီမိုကေရစီေခၚ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး မ်ားမွာ မရွိ မျဖစ္ အေရးႀကီးလွသည္ မဟုတ္ေလာ။ ငါ့ျမင္း ငါစိုင္း စစ္ကိုင္းေရာက္ေရာက္ ဆိုသည့္ တစ္ဦး တည္း ထင္သလို မေသမခ်င္း ဗိုလ္လုပ္အုပ္ခ်ဳပ္ ေနသည့္ႏိုင္ငံ မ်ားမွာပင္ ကြၽႏ္ုပ္မိမိႏွင့္ က်နိမုတ္ မုတ္ ဘယ္သူ႔ကို ႀကိဳက္သလဲ ငါ့ရွင္တို႔ သေဘာရွိ ကေလာဟိ ေရြးခ်ယ္ေတာ္မူၾကပါဟူသည့္ ဟန္ျပ အီလက္ရွင္မ်ဳိး လုပ္တတ္ၾကေသးသည္ ကိုး။ ျပည္သူ႔ဆႏၵ အဓိကဆိုသမို႔လားေလ။
သဟာေၾကာင့္ အီလက္ရွင္ ဆိုသည္မွာ အေရးႀကီး၏။ အသည္းၾကားက မဲတစ္ျပားကို ေပးကိုေပးရမည္။ ငါ့အတြက္၊ နင့္အတြက္၊ မိသားစုအတြက္၊ တိုင္းျပည္အတြက္၊ နံျပား အတြက္၊ အီၾကာေကြး အတြက္၊ ေပါက္စီ အတြက္၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ အတြက္၊ စီးပြားေရး အတြက္၊ သမီးသားအေရး အတြက္၊ ဤေဖကိုတို႔ မဲကို ေပး ရေတာ့ မည္။ ေပးၾကေတာ့မည္။ အိုး… ေနာက္ကေန ေယာက္ဖေရေခၚေခ်ၿပီ။
ေပးတာက ဟုတ္ပါၿပီ။ ဘယ္သူ႔ေပးရ မတုံး။ အို… အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ေစဖို႔ ဦးဗေလာင္းဗလဲ ကို ေပးၾကစို႔။ ေရနံေခ်ာင္းကို ေရာက္ေစဖို႔ ေဖကံေကာင္း ကိုမဲေပးစို႔။ သို႔ကလို ကာရန္ ညီစြာ မဲဆြယ္ေနသည္မဟုတ္လား။ ေပး ေပါ့။ မေပးခ်င္ဘူးလား၊ ကာရန္နေဘ ဆိုတာ ကလီေရွးမို႔ ေဝါင္ေဝါင္ေရွး ခ်င္တာလား။ ဒါျဖင့္ ေဟ့ ျပည္သူေတြ နင္တို႔ ငါ့ကိုမဲေပး၊ မေပးလို႔ ကေတာ့ အဝီစိေရာက္ၿပီ မွတ္ဟု လက္ညႇိဳးေငါက္ ေငါက္ထိုးၿပီး အၾကမ္းပတမ္း မေပးေပး ေပးေပး ေပးေပး ငါ့ေရႊခြက္ေပး မဲဆြယ္ သူေတြ ကို ေပးခ်င္ တာလား။ သို႔တည္းမဟုတ္ ဘုန္းဘုရားတို႔စကား နာၾကားရင္း ဘာသာသာသနာထြန္းကားေစခ်င္ သလား၊ ေခါင္းမျပဴရ၊ လက္မထုတ္ရ၊ ေဆးလိပ္ မေသာက္ ရ၊ ေမာင္းသူေမာင္ေအး ေရာင္းသူ ေမာင္ေခြး ဥပေဒဥပဒက္ေတြ ထုတ္ေပးကာ သာသနာျပဳေတာ္မူၾကမည့္ သူေတာ္ေကာင္းသူ ျမတ္ေလာင္းႀကီးမ်ားကို ပံုကာ ယံုလိုက္ ရမည္ လား။ ေကြ်းေမြးသုတ္သင္ သက္ဆံုးပင္ ခ်စ္ခင္ ရွာေပတို႔ေမေမ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တို႔ေမေမေပါ့ ဆိုတာကိုပဲ ေအာလိုက္ရမယ္လား။ အီလက္ က မရွင္ခင္မွာကို ေတြးရ ႀကံဆရသည္က ေမာ ေမာလွသည္။
ဒါမ်ဳိးခုမွ ႀကံဳဖူးသည္။ တစ္သက္မွာ တစ္ခါ ႀကံဳေတြ႔ရမည့္ ႀကံဳဖူးေပါင္ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ မဲေပးပြဲႀကီး ဟုေတာ့ မထင္ေလႏွင့္။ ခုခ်ိန္မွ ျပန္ေရတြက္လွ်င္ ေငြရတုပြဲ ဆင္ယင္ က်င္းပႏိုင္ မည့္ အတိတ္ကာလ တစ္ခ်ိန္တုန္းကလည္း ထုိသို႔ေသာ လြတ္လပ္၍ တရားမွ်တလွသည္ ဆိုသည့္ အီလက္ရွင္ႀကီးကို ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် မဲေပးခဲ့ဖူးလွၿပီ။ အုန္းမႈတ္ခြက္ တလံုးႏွင့္ ေငြ အစိတ္ရွိလွ်င္ ပါတီေထာင္၍ ရသည္ ထင္မွတ္ ၾကၿပီး ေထာင္လိုက္သည့္ ပါတီေပါင္းက ႏွစ္ရာ ေက်ာ္၊ ဂင္းနစ္ စံခ်ိန္ပင္ တင္ေလာက္သည္။ တီဗီမွ မဲဆြယ္၍ရၿပီ ဆိုျပန္ေတာ့လည္း ေယာက်္ားႀကီး တန္မဲ့ မိတ္ကပ္ေတြ လိမ္းရင္း ဇာတ္ေခါင္းကြဲ၍ ေရေမ်ာ ကမ္းတင္ေနသည့္ ဇာတ္ဆရာ ေလသံ မ်ဳိးျဖင့္ ထင္ ရာေျပာ ရင္း မဲေတြဆြယ္၊ ႏွစ္ေယာက္ရွိ သံုးပါတီကြဲ၊ ေတာင္ၿပိဳ ကမ္းၿပိဳႏိုင္သူေတြက ၿပံဳးပန္းေတြ တေဝေဝ၊ မွန္းခ်က္ႏွင့္ႏွမ္းထြက္ မကိုက္သူ ေတြက မဲ့တဲ့တဲ့။ အခ်ိန္ တန္ေတာ့ နပိန္ကန္၊ ႏိုင္သူေရာ ႐ံႈးသူေတြပါ ပတ္ေတာပိတ္ ပတ္စာ ခြာ ဖ်ာသိမ္းရင္း အီလက္ရွင္ ဆိုသည္ႏွင့္ ရွင္ခန္းျပတ္ သြားသည္မွာ အႏွစ္ကေလး ႏွစ္ဆယ္မွ်သာ။
ေဟာ.. .ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ျပည့္ေတာ့ ဒီမို ကေရစီ ေရာင္နီ လာၿပီ. စည္းကမ္းျပည့္ဝေစရ မည္။ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီး ဝွဲခ်ီးက်င္းပ ဦးေတာ့ မည္။ အေၾကာင္း ညီၫြတ္၍ ေဘာင္းဘီ ကြၽတ္ သြားသူေတြ ပါတီေထာင္ၾကၿပီ။ ကြၽႏ္ုပ္ႏွင့္ မိမိ ၿပိဳင္ၾကသည္။ သခ်ဳႋင္းကုန္းက ထလာသူေတြ လည္း သဒၶါတတ္ အားနည္းမ်ားမဆို ဘဝျခား ေပမဲ့ အသည္းၾကားက မဲတစ္ျပား ကိုေပးၾက သည္။ ႏိုင္ၿပီ…ႏိုင္ၿပီ… ေရာ့…အင့္… အာဏာလႊဲၿပီ။ လက္တြဲညီညီေရွ ႔သို႔ ခ်ီၾကမည္။ ျမန္မာ့ေႏြဦး ကမၻာ႐ူးေစရမည္။ လူႀကံလွ်င္ ထရံပင္ ေခ်းထုပ္ ကေဋာင္းျဖစ္ေသး သည္ကိုး။
ၾကည့္စမ္းပ… ဒီမိုကေရစီ ဆိုသည္ႏွင့္ အရွင္ေမြးေတာ့ ေန႔ခ်င္းႀကီး လာလိုက္တာ ကမၻာ့ အလယ္မွာ မ်က္ႏွာပန္းေတြလွ၊ ဂုဏ္ေတြ တင့္၊ ဟိုလူကေပးခ်င္၊ ဒီလူက ကမ္းခ်င္၊ လမ္း တိုင္းကို ေရႊခင္းရင္းကတၱီပါ ဖိနပ္စီးေရႊထီး ေဆာင္း၊ ႏွစ္ႏွစ္ၾကာျပန္ေတာ့ အမတ္ေနရာေလး ၅ဝ မျပည့္တျပည့္အတြက္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ ပြဲဆိုတာ ႀကီး ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲက်င္းပ၊ လြတ္လပ္ ခ်က္၊ တရားမွ်တခ်က္မ်ားေတာ့ သူ႔ထက္တရားမွ်တ သူပင္ သူ႔ေလာက္တရားမမွ်တ။ အားလံုး ၿပံဳးေနေပ်ာ္ေနရင္း အခ်ိန္ေတြတေရြ႕ေရြ႕ကုန္။
ဒီလိုနဲ႔ အေရးေပၚေရႊဆိုင္းခ်ထားသည့္ ဒီမိုကေရစီက ေရႊဆိုင္းေတြ ကြာက်လာေတာ့ အတြင္းက စစ္ေစးမည္းမည္းေတြ အကြက္လိုက္ ေပၚ၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ဆူနာမီ လိႈင္းေတြၾကား မွာ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ ယႏၲရားက ကြၽမ္းထိုးေမွာက္ခံု ပိုးလိုး ပက္လက္လန္၊ ျမန္မာ့ေႏြဦးက ေလ႐ူးေတြ ေနာ့ေတာ့ မီးထေတာက္၊ ပညာေရးတိုးတက္ဖို႔ မီးကုန္ ယမ္းကုန္ ႀကိဳးစားရင္း ေက်ာင္းသားေတြ ေထာင္ထဲေရာက္၊ က်န္းမာေရး ျမႇင့္တင္ဖို႔ အစြမ္းကုန္ ကတိျပဳရင္း ဆရာဝန္ေတြ ဆႏၵျပ ဂ်ာေအးကို သူ႔အေမေရာ သူ႔ႀကီးေတာ္ေရာ သူ႔အမ်ိဳးေတြ အကုန္ ဝိုင္း႐ိုက္ရင္း ကာလယႏၲရား တစ္ပတ္ လည္ျပန္ေတာ့ အီလက္ရွင္ဆိုတာႏွင့္ တိုးၾကရျပန္ေတာ့သည္။
ခုတစ္ႀကိမ္၊ ဒီတႀကိမ္ကမွ အဟုတ္တကယ္ အမွန္၊ အိုးဖုတ္ ခ်ဳိး႐ုပ္ႏွင့္ အ႐ိုးမထုပ္ခ်င္လွ်င္ ဒီတစ္ပြဲ အပီႀကဲလို႔ ေပးလိုက္ၾကစမ္းဘာ ဤမဲဟု ဆိုၾက ၏။ ေပးမွာ ပါ၊ ေပးမွာပါ၊ ေပးခ်င္လြန္းလို႔ မနက္ေျခာက္နာရီတည္းက ထမင္းထုပ္နဲ႔ ေစာင့္ေနတာ ဆိုျပန္ေတာ့ မဲစာရင္းကမပါ၊ ဆူသံပူသံပြက္ပြက္ညံလာေတာ့ မဲစာရင္းမွားတာ အဲဒါ ကြန္ပ်ဴတာေၾကာင့္၊ ေဆာ့ဖ္ဝဲေၾကာင့္၊ မီဒီယာေၾကာင့္၊ အိမ္ကေခြးေၾကာင့္၊ ေညာင္ပင္ ေအာက္ ေသးေပါက္မိေသာေၾကာင့္ စသျဖင့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ တန္းစီ ရြတ္ဆိုရင္း ၿမိဳ႕ ေမတၱာခံယူကာ သခ်ိဳင္းကုန္းက မဲထေပး၍ ရသည့္ေခတ္ကို လြမ္းသူကလြမ္း၊ ဆဲသူကဆဲ၊ ၿဖဲသူကၿဖဲရင္း အဝီစိပြက္သလိုဆူညံ။
က်ဳပ္ကိုသာ ေပးအခ်ိန္မေရြး မြဲလိမ့္မည္ မွာအေသအခ်ာ။ ဤေဖကိုယ္ကိုမဲေပးျခင္းျဖင့္ ေနာင္တေတြ တစ္ေလွႀကီး ရယူလိုက္စမ္းပါ။ အေဖရယ္ အေမရယ္ အစ္ကိုရယ္ အဘိုးနဲ ႔အဘြား ရယ္ သားသားေလးကို မဲေပးၾကပါကြယ္။ ဘယ္သူေသေသငမဲ ပါလွ်င္ၿပီးေရာ သို႔ကလို ေျပာၿပီး မဲဆြယ္သူကေတာ့ အတိတ္ကလည္းမရွိ။ ခုလည္း မရွိ၊ ေနာင္လည္းရွိမည္ မဟုတ္ပါေခ်။ ထိုသို႔ ဆြယ္လွ်င္လည္း ႏိုင္ငံေရးသမားဘဝက ေလးမပြင့္မီက ေၾကြႏွင့္မည္ကိုး။
ဆိုေတာ့လည္း အစြမ္းကုန္ ႀကံဳး၍ ဟုတ္ ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္ မဲေပးလွ်င္ အရိေမတၱယ် ဘုရားပင့္ေပးမည္၊ ေယ႐ႈသခင္ ျပန္ၾကြ လာ ေအာင္ လုပ္ေပးမည္။ လမ္းတိုင္း ကို ေရႊမႈန္ႀကဲ မည္။ စီးပြားေရး ငယ္ထိပ္မွ ေဖာက္ထြက္ေစရ မည္။ ဘာမည္ ညာမည္ ေျပာရင္း အသည္းၾကား က မဲတစ္ျပား ဆိုသည္ကို ဆြယ္ၾက ရျပန္သည္ ေပါ့။ ဒါသည္ ပင္လွ်င္ အီလက္ရွင္မဟုတ္ လား။